"Хушлашайыҡ алдан, тыуған ерем,
Белеп булмай ниҙәр яҙғанын.
Ваҡыт еткәс, бәлки, баш ҡалҡытып
"Хуш бул!" тип тә әйтә алмамын..."

Бәхтейәр Хәлитовтың был йыйынтығында төрлө йылдарҙа яҙылған шиғырҙары урын алған. Уларҙа авторҙың донъяға мөнәсәбәте, үҙенсәлекле фекерләү өлгөһө менән бергә Тыуған илгә һөйөү, халҡының үткәнен һәм бөгөнгөһөн уйлап әсенеү ҡатыш ғорурланыу күренә.

"Күпме ағас - күпме биҙәк бында!
Аҡландары бәрхәт балаҫтан,
Бал ҡорттары һәр бер ағасына
Тәпән-тәпән итеп бал аҫҡан..."

Танылған шағир, прозаик Аҫылғужа Баһумановтың үҙе иҫән сағында төҙөп тапшырған китабына ингән шиғырҙары һәм поэмалары лирик һәм драматик үткерлек, жанр формалары төрлөлөгө менән айырылып тора.

Вся эта книга, по сути, - признание лирического героя в любви к Родине, жизни, маме, женщине. Это выражается не только в частотном глаголе «люблю», что был у Пушкина, Лермонтова, Есенина. Эта яркая любовь в самом мировоззрении молодого автора, на его жизненной позиции. «Я теперь без страны никуда», - пишет он. В наши дни, когда на просторах Интернета так много негатива, эта книга - своего рода напоминание о том, что можно и нужно доверять сердце любви. Она исцеляет, учит состраданию, делает нас человечнее. Так было и 6удет всегда.