Мәүлит Кәримовтың ижадында фәлсәфәүи лириканы, илһөйәрлек рухы менән һуғарылған юлдарҙы, социаль йүнәлешле шиғырҙарҙы, мөхәббәт лирикаһын, сатираны күрергә мөмкин. Яҙыусының донъяға ҡарашы асыҡ, фекерҙәре яҡты, хис-тойғолары ихлас.

Дауыт Амангилдин үҙенең ижадында кешеләрҙең бер-береһенә, эшенә, Ер-әсәгә, илгә, тормошта тотҡан урынына ҡарашын яҡтыртып бирә. Шиғырҙарында гражданлыҡ позицияһы, халыҡтың рухи байлығын, телен һаҡлап ҡалыу мәсьәләләре ярылып ята.

Сулпан Миңлебаеваның әҫәрҙәрендә халыҡсан рух бик көслө. Әҙәм балаһының ерҙәге тәғәйенләнеше, йәшәүҙең маҡсаты, яҙмыш тураһында тәрән уйланыуҙарға ҡоролған шиғырҙар өҫтөнлөк итә. Шиғриәт һөйөүселәр саф милли колорит менән һуғарылған әҫәрҙәрҙе уҡып, үҙҙәренә онотолмаҫлыҡ күңел зауығы аласаҡ.